Starożytna mapa Cypru pokazuje ewolucje Cypru. Ta historyczna mapa Cypru pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Cypru w Europie Południowej. Starożytna mapa Cypru jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Starożytny Cypr został zasiedlony przez ludzi w okresie paleolitu (znanym jako epoka kamienia), którzy współistnieli z różnymi karłowatymi gatunkami zwierząt, takimi jak słonie karłowate (Elephas cypriotes) i hipopotamy pigmejskie (Hippopotamus minor) aż do holocenu. Istnieją twierdzenia o powiązaniu tej fauny z artefaktami epipaleolitycznych żerców w Aetokremnos koło Limassol na południowym wybrzeżu Cypru, co widać na mapie Starożytnego Cypru. Pierwsze niekwestionowane osadnictwo nastąpiło w IX (a może X) tysiącleciu p.n.e. z Lewantu. Pierwsi osadnicy byli rolnikami tzw. ery PPNB (pre-pottery Neolithic B), ale nie wytwarzali jeszcze ceramiki (neolit akeramiczny). Osadnicy PPNB budowali okrągłe domy z podłogami z lastryko z wapna palonego (np. Kastros, Shillourokambos) oraz uprawiali einkorn i emmer. Trzymano świnie, owce, kozy i bydło, ale w większości przypadków zachowywały się one dziko. Dowody na istnienie bydła takiego jak to poświadczone w Shillourokambos są rzadkie, a kiedy najwyraźniej wymarło ono w ciągu 8. tysiąclecia, nie zostało ponownie wprowadzone aż do neolitu ceramicznego.

W epoce brązu powstały pierwsze miasta, takie jak Enkomi. Rozpoczęto systematyczne wydobycie miedzi, a surowiec ten był szeroko handlowany. Grecy mykeńscy niewątpliwie zamieszkiwali Cypr od późnej fazy epoki brązu, natomiast nazwa grecka wyspy jest poświadczona już od XV wieku p.n.e., co pokazuje mapa starożytnego Cypru. w piśmie linearnym B. Cypryjskie pismo sylabiczne było po raz pierwszy użyte we wczesnych fazach późnej epoki brązu (LCIB) i kontynuowane w użyciu przez ok. 500 lat do LC IIIB, być może aż do drugiej połowy XI wieku p.n.e. Większość uczonych uważa, że był on używany dla rodzimego języka cypryjskiego (Eteocypriot), który przetrwał do IV wieku p.n.e., ale rzeczywiste dowody na to są skąpe, ponieważ tabliczki wciąż nie zostały całkowicie rozszyfrowane. Okres LCIIC (1300-1200 p.n.e.) był czasem lokalnej prosperity. Starożytne miasta, takie jak Enkomi, zostały odbudowane na planie prostokątnej siatki, gdzie bramy miejskie odpowiadają osi siatki, a liczne okazałe budowle stoją przed układem ulic lub nowo założonymi.

Epoka żelaza następuje po okresie submykańskim (1125-1050 p.n.e.) lub późnej epoce brązu i dzieli się na: Geometryczny 1050-700, Archaiczny 700-525. Założenia Mity udokumentowane przez autorów klasycznych łączą założenie licznych miast cypryjskich z imigrującymi bohaterami greckimi w następstwie wojny trojańskiej. Na przykład Teucer, brat Aiasa miał założyć Salaminę, a arkadyjski Agapenor z Tegei zastąpić rodzimego władcę Kinyrasa i założyć Pafos. Niektórzy uczeni widzą w tym wspomnienie greckiej kolonizacji już w XI wieku. W XI-wiecznym grobie 49 z Palaepaphos-Skales znaleziono trzy brązowe obeloki z napisami w cypryjskim piśmie sylabicznym, z których jeden nosi nazwę Opheltas, jak to zostało wspomniane na mapie starożytnego Cypru. Jest to pierwsza wzmianka o używaniu języka greckiego na starożytnej wyspie.